Vanochtend vroeg toen ik net wakker was en jawel op de wc zat *** ik draai er niet om heen, ik krijg daar vaak de meest briljante ideeën
*** kwam ik de tekst tegen die op de foto staat. En wat is dit voor mij een waarheid.
Jarenlang doorgaan want tja, je bent een single mom die het brood op de plank dient te brengen. Het geld komt niet vanzelf op de rekening binnen en ze komen het niet door de brievenbus duwen.
Negeren wat ik zelf nodig had. Doorgaan was mijn motto. Ik kom later wel aan de beurt. Ik ging volledig voorbij aan wat ik nodig had om zo goed voor mezelf te zorgen en voor mijn
zoon.
De afgelopen jaren ben ik wel voor mezelf aan de slag gegaan. Wat heb ik nodig? Wat helpt mij? En hoe kan ik dit bereiken? Vooral op emotioneel vlak merkte dat ik vastliep.
Dat was voor mij het begin in 2013 om een switch te maken en mijn Inner Shit aan te gaan kijken en omarmen.
Want hoe is het voor jou?
Misschien herken je het volgende wel
Je kunt het vaak een lange tijd verbergen.....
Of wegstoppen......
Zelfs negeren en doen alsof het er niet is......
Je focus leggen op de dingen die wel leuk zijn......
Tenslotte is het zo wat je aandacht geeft groeit.
Dus geef je de leuke en prettige dingen in je leven aandacht en worden de niet fijne dingen vast wel kleiner.
Weet je dat dit al kan ontstaan in je jeugd of zelfs al in de periode dat nog als ongeboren kind bij je moeder in de buik zit? Familiegeheimen die je met je meedraagt kunnen hier ook onderdeel
van zijn. Hoe ver laat jij de emmer vollopen met je "Inner Shit"?
Soms heel soms is dat ook zo echter wat aandacht NODIG heeft groeit ook waardoor de moeilijke stukken toch weer boven komen en je er in het dagelijks leven last van krijgt.
Door allerlei signalen zal je lijf en je brein je dat proberen duidelijk te maken.
In 1e instantie zal dat nog liefdevol gaan. Kleine pijntjes of wat lastige momenten. In een van mijn opleidingen bij Sirius Academy heb ik geleerd dat dit de
veertjes zijn die tegen je aangegooid worden om je iets duidelijk te maken.
Negeer je die signalen dan gaat je lijf een stapje verder. De pijntjes en ongemakken zijn meer aanwezig. Je lichaam probeert duidelijk aan te geven dat je aandacht mag gaan geven aan dat stukje wat blijft trekken aan je.
Ook dit zijn voor de meesten mensen signalen die genegeerd worden, want hey..... we zijn geen watjes en aan jezelf denken dat kan niet daar er nog van alles gedaan dient te worden. Dit
wordt in de opleiding van Sirius Academy de baksteen genoemd.
Die komt al harder aan en er zijn gelukkig mensen die het wel herkennen en erkennen en op de rem trappen.
Voor ieder die ook de baksteen voorbij laten gaan als een incidentje komt de uitspraak "Wie niet leren wil moet maar voelen" vaak de hoek om. Verschillende
signalen die nog meer impact hebben op je functioneren. Vergeetachtigheid, een kort lontje, slecht slapen zijn maar enkele signalen die naar voren kunnen komen als je Inner Shit over begint
te lopen.
Ik hoop van harte dat je deze fase kunt voorkomen en al eerder luistert naar de signalen die je lijf en brein afgeven Of zelfs je omgeving die aangeeft: "Zou je het niet eens wat
rustiger aan doen? "
Het wordt ook wel de vrachtwagen genoemd. Je gaat gewoon om. Er kan hier een hele tijd overheen gaan voordat je omgereden wordt door je eigen vrachtwagen.
Dit is vaak het moment dat je in een burn-out terecht komt of je lichaam echt stopt met bepaalde functies of pittige waarschuwingen afgeeft zoals een hartaanval.
Op het moment dat je er naar durft te gaan kijken waar het vandaan komt en het daadwerkelijk aan durft te kijken, liefdevol en zonder verwijten zal er ruimte ontstaan voor je.
- Ruimte om weer bij jezelf te komen, je authentieke ik.
- Weer in verbinding met jezelf.
- Balans brengen in je leven.
- Kijken naar wat jij NU nodig hebt
Zal het makkelijk zijn? Waarschijnlijk niet. En dan spreek ik uit ervaring zowel vanuit privé als vanuit de opleidingen die ik gevolgd heb.
Gaat het het waard zijn? Daar kom je alleen maar achter als je de stap zet om je emmer met Inner Shit op te ruimen. Vanuit mijn eigen ervaringen: zeg ik volmondig JA!
Degene op de foto op dat touw ben ik, 5 jaar geleden in Turkije. Een zware oefening waar ik slechte herinneringen aan had van jaren eerder in een vorige training. Gevoelens en gedachten van "dat lukt me niet" en "Nee niet die oefening" kwamen als snel in me op. Echter was het tijd om het aan te gaan met mezelf en mijn emmer. Het werd tijd en met veel gevloek en tranen ben ik aan het einde van dat touw gekomen.
Dit was slechts het begin van het leegmaken van mijn Inner Shit emmer en nee die is nog niet leeg. Stap voor stap zet ik door.
Wanneer is voor jou de emmer vol en is het voor jou tijd om deze leeg te gaan maken?
Weet dat je welkom bent met je hele emmer Inner Shit